leftmodule
  • Greek
  • English

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ
       ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ



ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΓΕΩΡΓΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ (Ε.Γ.Τ.Π.Ε.-Π.)


δράση χρηματοδοτήθηκε πό τό πιχειρησιακό πρόγραμμα (Ε.Π.)  “Αγροτική νάπτυξη - νασυγκρότηση τς παίθρου 2000 - 2006 ξονας 7” και συγχρηματοδοτήθηκε πό τό Ερωπαϊκό Γεωργικό Ταμεο Προσανατολισμο και γγυήσεων – Τμμα Προσανατολισμο.

This action was financed by the operation project “Rural development Reconstruction of the country 2000 – 2006 Axis 7” and also financed by the European Agricultural Fund Department.



 Δέν πρἐπει νά ἀρνηθοῦμε τό γεγονός ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνοντας, αἰσθάνεται ἕνα εἶδος χαρᾶς καί ῾ἱκανοποιήσεως. Ἀλλοιῶς ἁμαρτία δέν θά εἶχε τήν ἔλξι πού ἔχει. Ὁ Ὡριγένης λέγει: οἱ μέν ἄνθρωποι ἐν πλούτῳ ἀγαλλιῶσιν, ἤ ἐν δόξῃ ἤ ἐν εὐγενείᾳ, ὁ δέ ἅγιος ἐν τῷ σωτηρίῳ τοῦ Θεοῦ. Πράγματι ὁ φιλόδοξος καί ὁ ὑπερήφανος ὅταν τιμῶνται, αἰσθάνονται χαρά. Ὁ φιλάργυρος καί ὁ πλεονέκτης, ὅταν συσσωρεύουν γύρω τους χρήματα, αἰσθάνονται ὁπωσδήποτε χαρά. Ὁ σαρκολάτρης ἱκανοποιώντας τά κατώτερα ἔνστικτά του, ὡς ἄλλος φιλοβόρβορος χοῖρος, αἰσθάνεται μιά βρώμικη χαρά. Ὁ κακεντρεχής καί μνησίκακος ὅταν ἐκδικεῖται, αἰσθάνεται καί αὐτός ἱκανοποίησι. Ὁ μέθυσος, ὁ χαρτοπαίκτης, ὁ γλετζές καί πολλοί ἄλλοι, δοκιμάζουν τό αἴσθημα τῆς παρά φύσιν χαρᾶς, παρασυρόμενοι ἀπό τά ἄλογα πάθη. Αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἐμπαθῆς χαρά ἀποτελεῖ τό ἡδονικό στοιχεῖο τῆς ἁμαρτίας καί προβάλλεται στόν ἄνθρωπο ὡς ἕνα δέλεαρ, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποῖου παγιδεύεται στό κακό. Ἐάν δέν ὑπῆρχε στήν ἁμαρτία ἡ ἡδονή, κανείς δέν θά τήν διέπραττε. ὅμως οἱ ἅγιοι Πατέρες καί ἡ Γραφή μᾶς διδάσκουν ὅτι κατά τρόπο νομοτελειακό ἡ ἡδονή συνοδεύεται πάντοτε ἀπό τήν ὀδύνη (θλίψις καί στενοχωρία ἐπί πᾶσαν ψυχήν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένου τό κακόν (Ρωμ. 2,9)).

 ἄν κανείς ἀναλύση αὐτή τήν χαρά, θά διαπιστώση ὅτι ὁ πυρήνας της εἶναι θάνατος. Εὐφροσύνη ἀσεβῶν πτῶμα ἐξαίσιον, χαρμονή δέ παρανόμων ἀπώλεια (Ἰώβ 20,5) βεβαιώνει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἡ χαρά τῆς ἁμαρτίας, ὡς πτωτικό δημιοῦργημα, στήν οὐσία δέν προσφέρει τίποτε ἄλλο, παρά τήν ταραχή, τήν λύπη καί τό καταστροφικό ἄγχος. Τά τῆς ἁμαρτίας εἴδη τεταραγμένα ἐστί, οὐκ ἔχει ἀγάπην καί χαρά πρός τόν Θεόν λέγει ὁ ἅγιος Μακάριος. Εἶναι χαρά ἔνοχη, ἄγρια καί σκοτεινή. Ὡς φωνή ἀκανθῶν ὑπό τόν λέβητα, οὔτω γέλως τῶν ἀφρόνων (Ἐκκλ. 7,6). Τά γέλοια καί τά ξεφωνητά τῶν ᾿ἀφρόνωνἀνθρώπων δέν εἶναι παρά ὁ θόρυβος πού κάνουν τά ξερά ἀγκάθια καθώς κροταλίζουν κάτω ἀπό τό καζάνι πού βράζει καί ἀπό στιγμή σέ στιγμή ἀπειλοῦν νά τό ἀνατινάξουν στόν ἀέρα. Εἶναι μιά χαρά πού στό τέλος προκαλεῖ τήν ἀηδία καί τό ὑπαρξιακό κενό, πού πολλούς ὠδήγησε σέ νευρώσεις καί ψυχοπάθειες ἀκόμη καί στήν αὐτοκτονία.

 Λέγεται ὅτι κάποιος ἠθοποιός, ὁ ὁποῖος σκορποῦσε κάθε βράδυ ἄφθονο γέλοιο στούς θαμῶνες τοῦ θεάτρου, ἐπεσκέφθη ἕνα ψυχίατρο ἀποκαλύπτοντάς του ὅτι πάσχει ἀπό ἀφόρητη μελαγχολία καί μεγάλο ψυχικό κενό. Ὁ ἰατρός, μή γνωρίζοντας ποιός εἶναι ὁ πελάτης του, ἀφοῦ τοῦ ἔδωσε τά ἀνάλογα φάρμακα, τοῦ συνέστησε νά ἐπισκέπτεται κάπου - κάπου καί τό πλησίον αὐτό θέατρο, γιά νά ἀκούη τόν γελωτοποιό ἐκεῖνο καί νά διασκεδάζη. ἔμεινε ὅμως ἐμβρόντητος ὅταν ἄκουσε ἀπό τό στόμα του ὅτι ὁ γελωτοποιός ἐκεῖνος εἶναι αὐτός ὁ ἴδιος!...

 Καιρός τώρα νά ἀναφερθοῦμε καί στό τρίτο εἶδος χαρᾶς, πού εἶναι καί τό πιό ἐνδιαφέρον. Καί τοῦτο διότι ἡ ὑπέρ φύσιν χαρά, εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή πού ποθεῖ καί ἀξίζει νά ἐπιδιώκη ὁ ἄνθρωπος. Πρόκειται γιά τήν παραδείσια ὄντωςχαρά, αὐτήν ἡ ὁποῖα ἐπλημμύριζε τόν ἄνθρωπο μέσα στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς καί τήν ὁποῖα φεῦ ἔχασε μέ τήν πτῶσι, ζώντας τώρα ἁπλῶς τίς ὑποκατάστατες μορφές της. Εἶναι βασική θέσις τῆς Γραφῆς καί τῶν Πατέρων ὅτι ἡ χαρά, γιά νά εἶναι γνήσια, πρέπει νά εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Γαλ. 5,22) δηλ. ἀποτέλεσμα κοινωνίας ἀνθρώπου καί Θεοῦ. Ὁ κόσμος παραμένει ἀνύποπτος γι αὐτή τήν χαρά ὡς ξένος πρός τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ξένος δέν συμμετέχει τῆς χαρᾶς μας (Παρ. 14,10). Ἐάν δέν σκύψη γιά νά πιῆ ἀπό τήν γάργαρη καί ἀθάνατη αὐτή πηγή, δέν πρόκειται ποτέ νά ξεδιψάση. Τά ἀνθρώπινα πηγάδια τῆς φυσικῆς χαρᾶς καί τά συντετριμμένα φρέατα τῆς παρά φύσιν, ἀποδεικνύονται ἀνεπαρκῆ. Ὁ Κύριος ὑπῆρξε ἐπ᾿ αὐτοῦ κατηγορηματικός: πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψῆσει πάλιν, ὅς δ᾿ ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὖ ἐγώ δώσω αὐτῷ οὐ μή διψήσῃ εἰα τόν αἰῶνα, ἀλλά τό ὕδωρ ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἀλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον (Ἰωαν. 4,13-14).