leftmodule
  • Greek
  • English

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ
       ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ



ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΓΕΩΡΓΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ (Ε.Γ.Τ.Π.Ε.-Π.)


δράση χρηματοδοτήθηκε πό τό πιχειρησιακό πρόγραμμα (Ε.Π.)  “Αγροτική νάπτυξη - νασυγκρότηση τς παίθρου 2000 - 2006 ξονας 7” και συγχρηματοδοτήθηκε πό τό Ερωπαϊκό Γεωργικό Ταμεο Προσανατολισμο και γγυήσεων – Τμμα Προσανατολισμο.

This action was financed by the operation project “Rural development Reconstruction of the country 2000 – 2006 Axis 7” and also financed by the European Agricultural Fund Department.



  

                            Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ.

 

        Ὁ σιος πατήρ μν Διονύσιος εναι να λαμπερό στέρι, πό κενα πού λάμπουν στό νοητό στερέωμα τς κκλησίας μας, καί μέ τήν θεϊκή τους λαμπρότητα καταυγάζουν τά σκότη τς γήϊνης ζως μας.

        Ὑπρξε μία μεγάλη καί πέροχη σκητική φυσιογνωμία τς ρθοδόξου κκλησίας μας, κατά πάντα φάμιλλος καί σοστάσιος τν μεγάλων καί θεοφόρων Πατέρων «τν ν σκήσει λαμψάντων».

        Ἦταν μιά χαρισματοχος καί πολυτάλαντη προσωπικότητα. κ¬πλήσσεται κανείς, πς συνδυάζονται ρμονικότατα στό λαμπρό του βίο προδρομική του σκητικότης μέ τόν ποστολικό ζλο καί τήν κοινωνική δράση,  ναχωρητισμός το συχαστο μέ τήν ργανωτικότητα καί τό διοικητικό χάρισμα το γέτου, ο μυστικές ναβάσεις το θεωρητικο μέ τούς αματηρούς γώνας το πρακτικο, καί τέλος προσήλωση πρός τήν «κρίβεια» τν κανόνων μέ τήν φιλάνθρωπη συγκαταβατικότητα καί τήν οκονομία.

        Σπανίως βλέπει κανείς πρόσωπα μέ τόση ερύτητα διανοίας καί καρδίας!

        Ὁ σιακός του βίος καθώς καί τά ναρίθμητα θαύματά του συνε¬τέλεσαν στε νά καταξιωθ ς γιος στήν συνείδηση το πληρώματος τς κκλησίας καί νά καταστ παμμακεδονική μορφή τς ρθοδοξίας, διαιτέρως δέ καύχημα καί προστάτης τς Πιερίας μας.

        Ὁ σιος Διονύσιος γεννήθηκε λίγο πρίν πό τό 1500 μ.Χ. στό χωριό Σκλάταινα τς παρχίας Φαναρίου το Νομο Καρδίτσης, ση¬μερινή Δρακότρυπα.

        Προλθε πό γονες πτωχούς λλά θεοσεβες καί πιστούς. Τό πρτο του νομα ταν Δημήτριος καί πό νωρίς δωσε δείγματα φοσιώσεως στόν Κύριο καί γάπης πρός τόν μοναχισμό. Σέ λικία περί¬που 18 τν καί μετά τόν θάνατο τν γονέων του, πηγαίνει στά Μετεω¬ρα καί κείρεται ρασοφόρος μοναχός πό τό νομα Δανιήλ. ργότερα, ζητώντας συχαστικώτερο τόπο, μεταβαίνει στό γιον ρος, γί¬νεται μεγαλόσχημος μοναχός καί ερεύς, μετωνομασθείς Διονύσιος. ζησε γιά να διάστημα στήν σκήτη τς Μονς Καρακάλου, μέ αστηρή σκηση, προσευχή καί νηστεία.  σάγγελη ζωή του, τόν πέβαλε σέ λους τούς Πατέρας το θω, γι’αυτό καί ργότερα ξελέγη γούμενος τς Μονς Φιλο¬θέου. Στήν Μονή μως ατή,  ποία τότε ταν κόμη βουλγαρική,  γιος συνήντησε μεγάλες ντιδράσεις, γι’αυτό καί ναγκάσθηκε νά ¬γκαταλείψη τό γιον ρος καί νά μεταβ, γύρω στό 1524, στήν πε¬ριοχή τς Βεροίας, στήν Μονή το Τιμίου Προδρόμου, τήν ποία καί νεκαίνισε, καθιστώντάς την φάρο πνευματικό. λλά καί πό κε ργότερα νεχώρησε κρυφά, θέλοντας νά ποφύγη τήν κλογή του ς πισκόπου Βεροίας, πως ζητοσε λαός ταν χήρευσε  πισκοπή ατή.

        Ἔτσι τόν βλέπουμε νά γίνεται «οκιστής το λύμπου», που ο σπάνιες φυσικές μορφιές καί τά δροσερά νερά του, φαίνεται τι τόν νέπαυσαν πλήρως.

        Ἐν τ μεταξύ φίσταται πολλές ταλαιπωρίες, διωγμούς, συκοφα¬ντίες, πως λοι ο γιοι, νεκα τν ποίων ναγκάζεται νά γκατα¬λείψη - ετυχς προσωρινά - τόν γαπημένο του λυμπο, καί νά μεταβ στό Πήλιο, κτίζοντας κε τήν Μονή τς γίας Τριάδος Σουρβίας.

        Ἀργότερα μως πιστρέφει θαυματουργικά στόν λυμπο, ταν τριετής παντελής νομβρία, ποτέλεσμα το διωγμο το γίου, ναγκάζει τόν διοικητή καί τούς κατοίκους τς περιοχς νά τόν καλέσουν πίσω. Κτίζεται τσι γύρω στό 1542 τό πρτο Μοναστήρι, πού σώζεται μέχρι τν μερν μας, πρός τιμήν καί πάλι τς γίας Τριάδος.

        Ἐδ  γιος ζησε σάν πίγειος γγελος, γι΄αυτό καί γρήγορα συγ¬κέντρωσε γύρω του να πλθος Μοναχν, πού κανε τήν Μονή του πραγματική Λαύρα. στόσο  διος χρησιμοποιοσε κόμη γιά προ¬σευχή καί συχία τά σπήλαια πού πρχαν γύρω τς Μονς καί τά ποα εχε μετατρέψει σέ ναΐσκους. κε μεινε τόν περισσότερο χρό¬νο, ζώντας μέσα στό γνόφο τς νοερς προσευχς. Κάποιες φορές, ρχόμενον πό τά σπήλαια πρός τήν Μονή του, τόν εχαν δε νά λάμπη λόκληρος, λουσμένος στό ναστάσιμο φς το μέλλοντος αἰῶνος.

        Ὁ γιος δέν παρέλειπε νά περιέρχεται, σάν λλος Πρόδρομος το Πατροκοσμ, τά γύρω χωριά, γιά νά κηρύξη, νά ξομολογήση καί νά στηρίζη τούς σκλαβωμένους λληνας. Εχε πέραντη γάπη γιά τόν λαό. γκάλιαζε τούς πάντας καί τούς βοηθοσε πνευματικά καί λικά. ταν τόν πλησίαζε κανείς, εχε τήν ασθηση τι πλησιάζει τόν διο τόν Χριστό.

        Ζντας ατήν τήν χριστομίμητη ζωή  γιος, φθασε καί στό τέρμα, σάν πρωταθλητής γενναος, παίρνοντας τό στεφάνι πό τά χέ¬ρια το Χριστο.

        Ἀφήνοντας τίς τελευταες του σοφές ποθκες στά πνευματικά του παιδιά, φτερούγισε σάν λλος ρωδιός στά ψη το ορανο, μέσα στόν χειμνα, τήν 23η ανουαρίου, κατά τήν ποία τελεται καί σε­πτή μνήμη του.