ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς πνευματικῆς ὑφέσεως εἶναι τό ποιόν τῆς ἐκπαιδεύσεως. Ὁ βομβαρδισμός ἀπό πληροφορίες καί ἐξειδικευμένες γνώσεις καί ἡ ἀποστήθησή τους, θεωρεῖται σκοπός τῆς ἐκπαιδεύσεως, ἐνῶ ὁ μεγάλος ἀριθμός τους ἐπιτυχία της. Λείπει ἡ ἀνάπτυξη τῆς κρίσεως, ἡ καλλιέργεια τοῦ πνεύματος καί τοῦ συνόλου ἀνθρώπου ὡς προσώπου. Ὑπάρχει τεχνοκρατία, ἄκρατος καί ἄπληστος ὑλισμός καί λησμοσύνη τῆς πνευματικῆς διαστάσεως τοῦ ἀνθρώπου.

Τό ὅτι συνυπάρχει τεχνολογική πρόοδος μέ πνευματική ὕφεση εἶναι συμφορά. ἄν σήμερα κινδυνεύουμε ἀπό οἰκολογική καταστροφή καί πολέμους πρός ἐπιβολή τοῦ ἰσχυροτέρου, αὐτό συμβαίνει γιατί βρεθήκαμε ξαφνικά μέ μεγάλη δύναμη καί δυνατότητες χωρίς νά ἔχουμε τίς πνευματικές προϋποθέσεις νά τίς χρησιμοποιήσουμε πρός ὄφελος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἐν ἀντιθέσει τίς θεωροῦμε τρόπους γιά τήν καλύτερη καί ὁλοκλη­ρωτική ἐξυπηρέτηση τῶν συμφερόντων καθενός πού τίς κατέχει.

Χαρακτηριστικός εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο πραγμα­τώνεται ἡ ἔρευνα στήν τεχνολογία, ἡ πρωτοπορία τῆς ὁποίας βρί­σκε­ται στήν Ἀμερική. Εἶναι χρησιμοθηρικός καί ὠφελιμιστι­κός, διαρθρωμένος ὀργανικά μέσα στό ἐμπορικό καί οἰκονομικό παν­δαι­μόνιο τῆς ἀμερικανικῆς κουλτούρας καί κοινωνίας. Οἱ ἐρευ­νητές γιά τίς ἔρευνές τους χρηματοδοτοῦνται ἀπό τίς ἐπιχει­ρήσεις ἤ τό κράτος ἔχοντας συγκεκριμένο στόχο ἐρεύνης. Δέν ἐρευνοῦν ὅ,τι προάγει τήν ἐπιστήμη καί τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ὅ,τι συμφέρει τό κράτος ἤ τίς ἐπιχειρήσεις οἰκονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά, ἰδεολογικά. Μάλιστα τά ἀποτελέσματα τῶν ἐργα­σιῶν τους χρησιμοποιοῦνται ἀπό τόν χρηματοδότη κατά τό δο­κοῦν καί ἑπομένως ἡ ἐπιστήμη ἔχει χάσει τήν θέση μιᾶς ἀξίας καί ἰδανικοῦ καί ἔχει καταστῆ ἕνα μέσον κοινωνικῆς ἀναδεί­ξεως, ἐπαγγελματικῆς ἀποκαταστάσεως καί οἰκονομικῆς εὐημε­ρίας.

Ὁ ἄνθρωπος μέ τίς παραπάνω πρακτικές τοποθετήσεις καί ἀπολαυές, αὐτονομημένες ἀπό τόν Δημιουργό του, ἀσθένησε ψυ­χο­σωματικά. ἔτσι ἔστρεψε τήν ἔρευνά του καί πρός τόν ἑαυτό του δημιουργώντας τήν ἐπιστήμη τῆς ψυχολογίας καί τήν ἀνάπτυξη τῆς ἰατρικῆς, ἀλλά μέ τίς ἴδιες λογικές προϋποθέσεις.

Σέ ἕνα παγκόσμιο Συνέδριο στήν Εὐρώπη, ὅπου συμμε­τεῖχαν ψυχολόγοι καί ἐπιστήμονες εἰδικοί στήν μοριακή βιολο­γία, ἔγινε ἡ ἑξῆς διαπίστωση: δέχθηκαν ὅλοι ὅτι ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος ἀνήκει στό πεδίο ἐρευνας καί τῆς ψυχολογίας καί τῆς μοριακῆς βιολογίας, οἱ δυό αὐτές ἐπιστῆμες δέν ἔχουν κανένα σημεῖο συγκλί­σεως στίς μεθόδους, στούς ὅρους καί στά δεδομένα. Τά δεδομένα καί οἱ διατυπώσεις τῆς μιᾶς ἐπιστήμης δέν μποροῦν νά ἀνιχνευθοῦν καί νά ἐφαρμοστοῦν ἀπό τήν ἄλλη. ἔτσι διαφαί­νεται καθαρά ὅτι δέν ὑπάρχει ἐπιστήμη πού νά ἐρευνᾶ καί νά θεραπεύη τόν σύνολο ἄνθρωπο, ἀλλά κάθε ἐπιστήμη περιορίζεται σέ μονομερεῖς καί ἀποσπασματικές διαπιστώσεις, ἀσύνδετες μεταξύ τους.